ไม่มีใคร “อยู่กับคุณ” ไปตลอด หัด เ ดิ น คนเดียวบ้างนะ

กำแน่นเท่าใดก็สูญเสี ยมากเท่านั้นเหมือนกับการกำทรายนั่นแหละยิ่งคุณกำแน่น

ทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอมจงรู้ถนอม

เพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสี ยไป สิ่งนั้นคนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณเจ็ บป วด

และเสี ยใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวังหากอย ากร้องไห้ก็ร้อง

ออกมาเถอะแต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งให้ได้ความซาบซึ้ง

ทดแทนความผูกพันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นใคร

เพื่อนหรือคนแปลกหน้าคุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้มแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใดเพราะ

มนุษย์ทุ กคนต่างมีความเห็นแ ก่ตัวจงอย่ าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณ

โดยปราศจากเงื่อนไข

หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อยฝึกวาง ฝึกทิ้งอย่ าเลือกคบคน

ที่รูปร่างหน้าตาจงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเอง

สู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ าได้น้อยเนื้ อต่ำใจเพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่ว ๆ ไป

พ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุดอย่ าคิดถึงท่าน

เฉพาะตอนไม่มีเงิ นอย่ าคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ กอยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก

ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเพราะทุ กสิ่งเปลี่ยนไปทุ กเวลาทุ กนาทีอย่ าเอาวิ ธีการเก่า ๆ มา

แก้ไขปัญหา คนสองคนรักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา

อย่ าเอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกล

กันมากกว่าเดิมหนทางของชีวิตนั้นย าวไกลจงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง

เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิมก็ไม่ต้องเสี ยใจเพราะทุ กคนต่างมีเส้นทางของชีวิต

ที่ต้องเดินเหมือนกันไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทางอย่ าให้ใค

รคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณความโ ชคร้า ยของ

มนุษย์ ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง

ขอบคุณที่มา : pagejaidee