เรื่องราวดีเป็นอีกหนึ่งบทความดีที่ให้แง่คิด การใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียงรู้จักประมาณตน ทำให้เรา
ไม่ต้องยืมห นี้ ยืมสิน คนจนแค่ขยันหาก็ร วยได้ บางคนร วยแล้ว ลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเอง
เคยเป็นแบบไหน ดูถู กคนอื่น
อย่ าลืมนะว่ารว ยได้ ก็ต้องจนได้ เหมือนกันไม่มีใคร โ ชคดีตลอดไปวันนี้ขอแช ร์โพ ส ต์เตื อนสติร วยแล้ว
อย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลง อย่ าดูถู กใครบทเรียนชีวิตจากเรื่องจริง ที่เตื อนใจเราว่า
“ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ลำบากตอนแ ก่น่าเห็นใจที่สุด”
มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า..
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่ รวม ๆ กันทุ กเขต ของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้น เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเ งินในกระเป๋ า กินเหล้ า ครั้ งละแสน ทำมาค้าข ายเงิ นดีจริง ๆ
ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงาน เรียนอย่ างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเงิ น สดหลายร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่ง มีเรื่องร้อนเ งิน ก็มายืมเงิ นผม
ผมว่าเขาซะไม่มีชิ้นดี แต่ ก็ให้เงิ นไปนะ แสนนึง
แล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องมาหาผมอีกนะ ผมให้ทาน เขารับเ งินพร้อมน้ำตา “ตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่า เขาจะรู้สึกยังไง”
ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ
เมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าไม่ได้ รถผม 19 คันบ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมด
และเงิ นสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไป สี่ร้อยกว่าล้าน
ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมด ตัวข าดทุนย่อยยับ ภายใน 2 ปี สิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบัน ผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้
ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความจากไปไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร
ลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อ ก๋วยเตี๋ยวล้างจาน
ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแ ก่ เงิ นค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยว่าเขา
แล้วให้เขาไป แสนนึง ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้า แล้วบอกผมว่า..
พ่อผมแบกหน้าไป ยืมเ งินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงว่าแล้วโยนเงิ นให้
เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะทำอะไร พ่อ พ่อก็ยอมเพราะชีวิตลูก มีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ร่ างกายและจิตใจ พ่อก็ยอม
ถ้ามีเงิ นจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อกเบี้ ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบาก
คุณลุงมายืมกับผม ผมจะให้ยืม ผมจะไม่ว่าคุณลุงเหมือน ที่คุณลุงว่าพ่อผม
จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ น คุณลุง ผมคงจากไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผมผมก็จากไป ผมทำตามที่
พ่อบอกแล้ว.. ส่วนลูก ๆ คุณลุงผมไม่รู้ชีวิตของใครของมัน
ผมเดินร้องไห้มา ถึงบ้านเอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุนมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า
“สิ่งนั้นย้อนเข้าหาตัว” หลานไม่ได้ว่าผม แต่หลานพูดความจริง
เพียงแต่รับความจริงไม่ได้ ตอนนี้ ผมมีความสุขดีนะพ ระแม่ชีขอทานมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น
ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมบอกเขาว่านับถือ คริสต์ผมไม่เคยทำบุญ
ผมเที่ยวผมกินผมมีผู้หญิงตอนนี้ ผมหมดตัวมีห นี้สินสิ้นเพื่อนไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะเข้าวัด เป็นรู้จักทาน
อีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนาให้ เมียผมจากไปก่อนผม
เพราะถ้าผมจากไปก่อนเมีย ผมผมจะจากไป อย่ างมีเรื่อง ไม่สบายใจ ไม่ต้องถามว่า ร้านอยู่แถวไหน
เพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน คนอ่ านจบได้กำไรคนขีเกียจอ่ าน ก็คงพลาดโอกาส
กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา “ไม่มีคำว่าอดจากไป สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด”
เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลาย ๆ ท่าน
สำหรับคนที่ทะนงตนและลืมตัวเพื่อเตื อนใจตัวเอง
ขอบคุณที่มา : chayend
