เรื่องนี้มันมีอยู่ว่า ชายผู้หนึ่งต กงาน และได้พาลูกชายตัวน้อย ๆ ของเขานั่งรถประจำทาง
และนั่งไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดหมาย และพอถึงตอนเที่ยง ก็ได้พาลูกลง จากรถเดินเข้าร้าน
อาหารตามสั่งเมื่อเปิดกระเป๋าตังค์ เขากลับพบว่ามีเงิ นติ ดตัว อยู่เพียง 10 บาท
มันจึงไม่พอ ที่จะซื้อข้าวให้ลูกกิน และเขาบ่นพึมพำกับตัวเองเสมอว่า
ชีวิตมันจะรันทดอะไรปานนี้ และจู่ ๆ เขาก็หันไปพบกับเศรษฐีอ้วน
ในชุดสูทดูเป็นคนใจดี เขากำลังเดินผ่ านมา ชายคนนี้จึงรีบปรี่เข้าไปหาอย่ างไม่รีรอ
และพูดว่าพี่ชาย ๆ ผมขอเงิ นสักนิดได้ไหม พอให้ผมได้พาลูกไปกินข้าวได้ไหมครับตอนนี้
ไม่มีตังค์เหลือเลยเศรษฐีต กใจเพราะถูกทักโดยไม่ทันตั้งตัว และพอจับใจความได้
ก็ยิ้มให้พร้อมตอบว่า นี่นะ..ก่อนที่จะให้ตังค์ น้องพี่ถามอะไร หน่อยได้หรือไม่
ชายต กงานเขา ดีใจมากรีบ รับคำทันที“ถามได้เยอะ ๆ เลยครับ” และเศรษฐี ก็ถามว่า
“ทำไมกันน้องจึงไม่ลองหางานใหม่ที่มันพอได้เงิ นมาเติมในบัญชีบ้างล่ะ”
ชายต กงานเขาก็ได้ทำหน้าเศร้า เมื่อได้ยินคำถามนี้ และเขาเองก็กำมือลูกชาย แน่นพูดออกไปว่า
“ชีวิตของผมนั้นเจอมรสุมครับพี่ ผมต กงานจากบริษัท ที่ผมทุ่มเททำงาน
ให้เขาและภรรย าผมหนีกลับไปอยู่บ้านพ่อเธอไม่พอใจ ที่ผมไม่มีเวลาให้ และจากนั้น
เงิ นในบัญชีผมก็หมดไป กับอะไรต่าง ๆ มากมาย และตอนนี้ผมรู้สึกหมดไฟ
คงไม่มีค่าพอจะเริ่มงานใหม่ได้” และจากนั้นน้ำตา ของเขาก็คลอเศรษฐี เห็นแบบนั้น
ก็ควักเงิ น 100 บาท ออกจากกระเป๋ามาถือไว้ ในมือ และก่อนจะพูดปลอบว่าใจเย็นนะ
พี่พอเข้าใจ แต่ว่าขออีกอย่ างได้ไหม พี่ขอคุยกับเจ้าหนูนี่ได้มั้ย
“ได้ครับ” ชายต กงานรับคำก่อนจะหันไป บอกกับลูกชายวัย 5 ขวบของเขา
ว่า “พีซหนูคุยกับลุงอย่ าง สุภาพนะครับลูก” “ครับพ่อ”
เด็ กชายตัวเล็กเงยหน้า มองเศรษฐี และเศรษฐียิ้มให้
จากนั้นก็เริ่มคุยกัน “ชื่อพีซใช่ไหมครับชื่อหนูน่ะ ลุงชื่อแดนนะ”
“ครับคุณลุงแดน” เ ด็กชายตอบ หนูช่วยทำอะไรง่าย ๆ ให้ลุงได้มั้ยครับ
เพียงตอบอะไร สักอย่ างก่อน” “ได้ครับลุงแดน” เด็ กชายยิ้มน่ารัก
พีซรู้มั้ยครับว่าเนี่ยเรียกว่าอะไรเศรษฐีนั่งย่อตัวเท่ากับเ ด็ก
ก่อนจะชูแบงค์สีแดง ในมือขึ้นมา “แบงค์สีแดงเงิ น 100 บาทครับ”
“หนูอย ากได้ไหมล่ะ” เศรษฐีถามเด็ กชายเงย หน้ามองพ่อ
ที่เฝ้าดูเหตุการอยู่และหันกลับมา ตอบเศรษฐีว่า “อย ากได้ครับ
เพราะพีซจะได้ไปซื้อข้าวผัด ให้พ่อทานครับ”
ชายต กงานได้ยินแบบนั้นทำให้น้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง
และเศรษฐีแหงนหน้า มองชายต กงาน จากนั้นก็ได้พูดว่า
“น้องชายนาย จงตั้งใจดูให้ดี ๆ” และก็หันกลับมาสบตาน้องพีซ อีกครั้ง
“น้องพีซครับ ลุงมีเกมให้เล่นเรียกว่า ถามปุ๊บตอบปั๊บกติกาง่าย ๆ
แค่ตอบว่าอย ากได้ หรือ ไม่อย ากได้ก็พอ” พีซก็พยักหน้า และทำท่าทางจริงจัง
เศรษฐีเริ่มยืนตัวตรง ชูแบงค์ร้อยขึ้น และถามคำถามที่หนึ่ง
“พีซหนูอย ากได้ แบงค์ร้อยนี้ ไหมครับ” เด็ กชายพยักหน้าแล้ว
ตอบว่า “อย ากได้ครับ” เศรษฐีหันมายิ้มให้ชายต กงาน และกระซิบว่า
“หากเกิดอะไรขึ้นไม่ต้อง วู่วามนะน้องชาย” และชายต กงานที่เฝ้าดูอยู่นั้น
ก็พยักหน้ารับแบบงง ๆ ไปและทันใดนั้นสิ่ง ที่ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น
นั่นคือเศรษฐีขยำเงิ นแบงค์ร้อย เป็นกลม ๆ แล้วโยนลงพื้น และได้ถามเ ด็กว่า
“พีซยังอย ากได้เงิ นนี่อยู่ไหมล่ะ” พีชก็ตอบว่า “อย ากได้ครับ”
น้องตอบแบบไร้เดียงสา แต่ว่าสิ่งไม่คาดฝัน ครั้งที่สองเกิดขึ้นอีกครั้งเศรษฐีหยิบแบงค์ร้อยยับ ๆ ขึ้น
มาและยังขยำหนักกว่าเดิมเข้าไปอีกเ ขาโยนมันลงพื้นอย่ างแรง
พร้อมถามเด็ กว่า “หนูยังอย ากได้มันอยู่มั้ย” น้องพีซหันไปมองหน้าพ่อ ที่กำลังต กใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ก่อนหันกลับมาตอบว่า “อย ากได้ครับลุงแดน” และต่อมาสิ่งที่ไม่คาดฝันครั้ง ที่สามมันได้เกิดขึ้นอีก
และครั้งนี้มีเสี ยงดังทำเอาชายต กงานหน้าถอดสี คนในร้านอาหารรวมถึง คนที่เดินผ่ านไปผ่ านมา
ได้หันมามองกันหมดเพราะเศรษฐีใช้เท้ากระหน่ำ กระทืบเงิ นยับ ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก
และสักพักเขาก็หันมาถามเด็ กอีกว่า “พีซยังอย ากได้มันอยู่ไหมลูก”
เด็ กชายมองด้วยแววตาใสซื่อ ก่อนยิ้มและตอบกลับว่า “อย ากได้ครับลุงแดน”
เศรษฐียิ้มแล้วย่อตัวลงมาเท่าเด็ ก แล้วพูดว่า “หนูชนะเกมนี้แล้วนะ
ลุงถามหน่อยสิทำไม หนูจึงอย ากได้แบงค์ร้อยใบนี้
มันสกปรกมากแล้วนะ” พีชตอบว่า “เพราะมันยังเป็นเงิ นไง ครับลุง”
เด็ กชายตอบเศรษฐีลูบหัวน้องพีซ ก่อนลุกขึ้นถามชายต กงานว่า“
นายน่ะได้อะไรจ ากเรื่องนี้บ้างล่ะ” ชายต กงานตอบ “เอ่อคือผม”
ชายคนนั้นยังต กใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หายได้ เพียงคว้ามือลูกมากำไว้แน่น
เศรษฐีเอามือแตะ บ่าชายต กงานเบา ๆ แล้วพูดว่า “ใจเย็น ๆ นะเป็นพี่ก็ต กใจ เหมือนกัน
เดี๋ยวพี่เล่าเองนะ” “ข้อคิดง่าย ๆ คือไม่ว่าเงิ นนี้ จะถูกกระทำอย่ างไร
น้องพีซก็ยังอย ากได้ เพราะว่าคุณค่า ของมันไม่ได้หายไปไง”
ชายต กงานเริ่มเข้าใจและสีหน้าเริ่มดีขึ้น “หมายความว่าที่ พี่ชายทำคือ”
“ใช่แล้วพี่กำลังให้น้องพีซ ช่วยเตื อนสตินายไงล่ะ” เศรษฐีกอดคอชายต กงาน
และชูเงิ นแบงค์ร้อยยับ ๆ ขึ้นมาแล้วพูดต่อว่า “บางทีชีวิตเราก็ถูกทอดทิ้ง
ถูกกระทำถูกขยำแล้วขยำอีก ผ่ านมรสุมชีวิตมามากจนเ ราต้องบอบช้ำ ใช่มั้ยไ อ้น้อง
”เขามองหน้าชายต กงานแล้วพู ดไปว่า นาย “จำไว้นะชีวิตคนเรานั้น
มันอาจมีช่วงต กต่ำแต่เราต้องไม่ลดคุณค่า ของตัวเองนะ เพราะคนเราก็เหมือน
กับแบงค์ร้อยยับ ๆ ไง และพี่เชื่อว่าทุ กคนมีสิ่งที่ดี อยู่ในตัวแค่น้องสิ้นหวังเลย
ไม่อย ากทำงานใหม่ ๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น แต่มันอยู่ที่น้องดูถู กคุณค่าของตัวเอง
ฉะนั้น เนี่ยต่อไปนี้อย่ าดูถู กตัวเองอีกนะน้อง
เพราะไม่งั้นชีวิตน้องจะมีค่าน้อยกว่าเงิ นแบงค์ร้อยยับ ๆ นี่ด้วยนะ”
ได้ยินดังนั้นชายต กงาน รู้สึกมีกำลังใจ เขายกแขนเสื้อขึ้นมา
เช็ดน้ำตา เขาจดจำคำสอนของเศรษฐี คนนี้ ตลอดไปไม่มีวันลืม
