ตอนเ ด็ก ๆ เรียนประถมถึงมัธยม ผมเข้าใจมาตลอดว่า.. คนที่เรียนดีได้คะแนนสูง
ได้อันดับการเรียนที่ดี ๆ สอบติ ดมหาวิทย า ลั ยดี ๆ
จบด๊อกเตอร์ มีใบปริญญาหลาย ๆ ใบ “คือคนเก่ง” โตขึ้นมาหน่อย..
ผมเข้าใจว่า คนที่ทำงานได้อย่ างมีประสิทธิภาพ ผลลัพธ์ขั้นเทพ
รายได้สูง ๆ เป็นคนที่รู้จักของคนทั่วไปหรือในสังคม. “นั้นคือคนเก่ง”
มาวันนี้.. ผมพึ่งเข้าใจว่า ผมคิดผิด มาตลอดคนเก่งที่แท้จริง
คือคนที่ทำงานที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ ได้อย่ างยอดเยี่ยมหรืออาชีพอะไรก็ได้..
ทำได้อย่ างมีประสิทธิภาพ และถึงเวลากินก็ได้กิน.. ถึงเวลานอนก็ได้นอน..
มีเวลาว่างก็บอกไปเที่ยวดูโลกภายนอกเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
มีเวลาให้กับครอบครัวมีเวลาให้กับคนที่เรารักและคนที่รักเรา และที่สำคัญมีเวลาให้กับตัวเราเอง…
9 ข้อคิดเตื อนใจ ไม่ได้เตื อนใคร เก็บไว้เตื อนตัวเอง
1. อย่ าทำล า ยความหวังใคร เพราะมันอาจเป็นความหวังสุดท้ายที่เขาเหลืออยู่
2. ฝึกการเป็นผู้ให้แบบไม่คาดหวังจะได้กลับ เพราะมันคือการสร้างคุณค่าของการได้เกิดมา
3. อย่ า ก ลั วใครไม่รัก แต่จงเริ่มจากการรักตัวเองก่อนเพราะเสน่ห์
ของการรู้จักรักตัวเองจะกระจายสู่คนรอบข้าง
4. ฝึกการพอใจไขว่คว้าแต่พอตัว อะไรเกินกำลังก็ปล่อยไป มีแค่ไหน ก็พอใจแค่นั้น
5. ทุ กวันคือการเปลี่ยนแปลงเสมออย่ า ยึ ด ติ ดกับอะไรเดิม ๆ
แม้ผม ขน ฟั น เรายังร่ วง ตามก าลเวลา จงเข้าใจและ หัดมีความสุขกับปัจจุบันได้แล้ว..
6. หัดมีความสุข กับตัวเองได้แล้ว เพราะ..ไม่มีใครที่จะอยู่กับเราไปตลอด
7. อย่ าอิจ ฉาใคร เพราะบินสูงแค่ไหน พอถึงเวลาเราก็ร่ วงกันทุ กคน
8. ฝึกเข้าใจกับคำติ-ชม คำติก็ให้เฉย ๆ คำชมก็ให้ปล่อยวาง “ติเพื่อก่อก็เก็บมาพัฒนา”
“ติเพื่อทำล า ยก็อย่ าเอามาใส่ใจ”
9. ฝึกอภั ยและปล่อยวางกับความเจ็ บ ป วด ไปทีละนิดเพื่อเพิ่มเวลาความสุขของเราให้มากขึ้น
ขอบคุณที่มา : khamsuks
