อ ย่ า เป็น ค น จ น ที่ พ ย า ย า ม ใช้ชีวิตดู ร ว ย

เจ้าของร้านท อง ใส่ท องเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง (บางคน)

ทั้งหมดที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด

เจ้าของโชว์รูมรถ… ขับมอไซค์คันเก่าไปซื้ อ ส้มตำหน้าปากซอย

แต่ลูกจ้าง (บางคน) จะทำทุ กวิถีทางเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับเจ้าของกิจการ

ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงาน เก็บร้าน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม แต่ลูกจ้าง (บางคน)

ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็นบอก…ลำบาก

เจ้าของเขียงห มู ขายได้วันละหมื่น เก็บทุ กบาทอย่ างดีใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์

แต่ลูกจ้าง (บางคน) มีเงิ นแสนก้อนเดียวในชีวิตเอามาวางเรียง

ถ่ายรูปโชว์ลงโซเชี่ยล ให้โลก (โ จ ร) รู้ ว่ากูมี

เฮียขายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้ า น

กับกาแฟร้านสะดวกซื้อแต่ลูกจ้าง (บางคน) ของอาเฮีย ซื้ อ กาแฟแก้วละสองร้อย

เพื่อถ่ายรูปอัพลง เ ฟ ส

แล้วมาบ่นกับเฮียว่า ปลายเดือนไม่มีเงิ นซื้ อ ข้าวกิน ขอเบิกล่วงหน้าเศรษฐีร้านขายส่ง

สอนให้ลูกทุ กคนทำงานหารายได้พิเศษเพื่อมีเงิ นเก็บ ไปซื้ อ ของฟุ่มเฟือยที่อย า กได้เอง

ถัดไปข้างบ้ า น ส่งลูกเรียนกรุงเทพ

ลูกบ่นอย า กได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้ อ ให้เจ๊ร้านขายส่งปลาทะเล

ในตลาดแห่งนึง ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง

แต่ลูกจ้าง (บางคน) ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงานอ่ า น จบคุณอาจค้านว่า

ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ?

คนเราหาเงิ นมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม?

ผมก็จะตอบกลับไปว่า “ร วยแล้ว” จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง “จน”

อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้!!

ผมจุก เพราะมันจริงถ้ายังไม่ร วย ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้

เพราะสุดท้ายความอ วด ติ ดหรู จมไม่ลง ของคุณ มันจะต ก

เป็นภาระต่อในคนรุ่นหลังเหนื่อยหรือยังชีวิต จอมปลอม?

ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ายรูปอัพลง เ ฟ ส ว่าตัวเองหรู ว่าตัวเองมี

แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังกว่าจะได้มาต้องเป็นห นี้แค่ไหนถ้าคิดเป็นชีวิต

ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป

ที่เรานำมาฝากนี้ไม่ได้หมายความว่า

ต้องรอให้ร วยอย่ างเดียวก่อนถึงจะมีสิทธิใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ

และก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องก้มหน้าก้มตาและยอมรับความจน

ใช้ชีวิตอย่ างเจียมตัวอย่ าไปต้องการได้ต้องการมี เราไม่ได้หมายความแบบนั้น

หากมองตามความเป็นจริงเราต้องเข้าใจก่อนว่าประเทศเรานั้นไม่ได้เอื้ออำนวย

และให้ความเท่าเทียมกับทุ กคน ในขณะที่เรายังต้องเรียกร้องสิทธิขั้นพื้นฐานและความเท่าเทียมอยู่นั้น

ในตอนที่เรายังไม่มีหรือมีน้อยอย่ างน้อยเราต้องรู้จักวางแผนการใช้เ งิน

และการใช้ชีวิตไม่ผิดที่คุณจะใช้ของแพงแบรนด์หรูแต่คุณก็ต้องจัดสรรทุ ก

อย่ างให้ลงตัวเพื่อที่สุดท้ายแล้วคุณเองจะได้ไม่ลำบาก

ขอบคุณที่มา : sabailey